برزخ میان تبریک گفتن و نگفتن

آدما معمولا خوششون میاد که تاریخ تولدشون یادت مونده باشه.اگه براشون کادو بخری که دیگه هیچی ینی تردی مثلا خود من ذوق مرگ میشم وقتی یکی کادو واسه تولدم بگیره، حتی اگه یه چیز کوچیک باشه؛ البته اگه بزرگ باشه بیشتر خوشحال میشم



تولدش یادم مونده ولی خب چه فایده؟ وقتی نتونی بهش تبریک بگی و بهش بفهمونی که برات خودش و تاریخ تولدش و هر چیزی مرتبط بهشه جذابه و دوست داشتنی.

دلم میخواست کادو بدم، دقیقا از کاری که بدم میاد همین کادو خریدن و کادو دادنه؛ ولی این یکی فرق میکنه.

فک کنم قبلنم گفتم که، انقد نسبت به آدما و تاریخ تولدشون بی تفاوتم که اگه مال یکی یادم بمونه ینی خیلی تو ذهن من عزیزه! حالا یادم مونده که هیچی دارم متن مرتبط با تولدش هم مینویسم! جل الخالق

ولی خب چه فایده. همون پارسالم که کادو گرفتم به دلایلی نرسید. و امسال هم چون احتمال میدادم نرسه بیخیال شدم

ینی یه روز میرسه که به این متن بخندم؟ از این نظر که به وصل رسیده باشم

و امیدوارم روزی نرسه که این متن بشه آینه حسرتم

بجنب لععععنتی

بجنب

شاید خیلی زود دیر شه

شاید یکی دیگه بتونه نظرشو جلب کنی و راضیش کنه

اون موقه چه غلطی میخوای بکنی؟